همه ما با قاشق آشنا هستیم و هدف از خلقت و فلسفه وجود قاشق را می دانیم بنابراین، از ابتدا نیازی به اضافه کردن قاشق اضافی نیست زیرا آنچه در حال حاضر مهم است این است که این قاشق سالیان سال است که شکل گرفته و توانسته به صورت کاربردی جایگاه خود را در بین ظروف آشپزخانه حفظ کند. به حدی که خانواده ای حداقل از یک قاشق چای خوری در روز استفاده نمی کنند زیرا در هر شرایطی، در هر فصل، هر روز و هر ساعت، یک چوب چای شیرین و رنگارنگ بنوشید.

اما همانطور که می دانید، کتری ها نه تنها دارای یک انتخاب محدود هستند. همچنین قوری ها مانند بسیاری از ظروف آشپزخانه از نظر کیفیت، ظاهر و جنس متفاوت هستند. به همین دلیل، می توانید آنچه را که می خواهید در بین انواع قوری بیابید. اما این تنوع مطمئنا این سوال را ایجاد می کند که چرا قوری ها از نظر جنسیت انواع مختلفی دارند؟ با نگاهی به قوری های موجود در بازار متوجه می شوید که علاوه بر ظاهر که با زیبایی سعی در جذب مشتری دارد، از نظر جنسیت نیز مدل های متفاوتی دارند. از سرامیک، فولاد، سطوح گرفته تا پیرکس، چینی، خاک رس، چدن و...
در بسیاری از موارد به دلایل مختلفی مانند شکستگی، آسیب، از بین رفتن، کثیفی و غیره می توان آن را انتخاب کرد، به جای تعویض کل کتری و چای، فقط نیاز به تعویض قوری دارد، بدون نیاز به پول اضافی، یک دستگاه جدید. یکی کتری باید تهیه شود. بگیرید به همین دلیل بد نیست هنگام تعویض و انتخاب یک قوری جدید چند نکته را بدانید و تفاوت چای را بدانید. در این شرایط واقعاً می توانید قوری را انتخاب کنید که بیشتر از آن استفاده می کنید و چای بهتری درست می کنید. پس بهتر است تا انتهای این گزارش با ما همراه باشید و بدانید کدام نوع چای می تواند برای شما مفید و مناسب باشد.
توجه به اندازه کتری مهم است

همه قوری ها از نظر طرح تقریباً یکسان بوده و دارای دسته و لوله و در هستند و با ریختن چای و آب جوش داخل آن ها و قرار دادن آنها روی کتری و سماور چای را داخل آن می گذارند و سپس در لیوان می ریزند. . ، لیوان یا فنجان. اما با توجه به ظاهر کلی قوری ها; اما انواع مختلفی از آنها وجود دارد. اول از همه باید توجه کنید که چه ظرفیتی از قوری نیاز دارید. زیرا قوری ها از نظر سایز نیز متفاوت هستند. اگر جزو خانواده های پرجمعیت و عاشق چای هستید؛ بهتر است به دنبال قوری هایی باشید که با یک بار دم کردن، مقدار زیادی چای را تهیه کنند. اما اگر افراد زیادی ندارید و در نهایت مجبور می شوید هر بار که چای درست می کنید دو یا چهار لیوان یا لیوان چای بخورید، به دنبال قوری هایی باشید که اندازه کوچکتر و ظرفیت کمتری دارند تا این کار انجام شود. بعد از دم کردن چای برای یک یا دو لیوان استفاده می شود. این به جلوگیری از نیاز به استفاده بیشتر از آب و گاز برای دم کردن چای کمک می کند. در این شرایط داشتن دو قوری دو اندازه راحت است تا بتوانید در زمان کم جمعیت از قوری کوچکتر و زمانی که بیش از 4 نفر دارید از قوری بزرگتر استفاده کنید.
مهم است که یک کتری در دست داشته باشید

بهتر است علاوه بر اندازه، به شکل قوری نیز توجه کنید. دسته قوری یکی از فاکتورهای مهمی است که باید به آن توجه کنید. یک فنجان چای پیدا کنید که در دست گرفتن راحت باشد. همچنین طراحی فنجان چای G

گوری یا قوری

[1] به فارسی در افغانستان و تاجیکستان، ظرف لوله‌ای شکل است که برای دم کردن چای و سایر نوشیدنی‌های گیاهی استفاده می‌شود، چای خشک یا کیسه‌ای و آب جوش به قوری اضافه می‌شود. علاوه بر این قوری ها دارای دسته های کناری و دهانه چای هستند. برخی از کتری ها سوراخ کوچکی در قسمت بالایی دارند تا فشار هوا را تنظیم کرده و بخار را آزاد کند.[4]
تاریخچه 
قوری ها احتمالاً از چین سرچشمه گرفته اند و از آن کشور به تمام دنیا آمده اند.[4][5] در سال 1610، تاجران هلندی برای اولین بار قوری را از چین به اروپا آوردند. اما بیش از صد سال پیش نبود که توسط کاشف السلطنه در ایران رواج یافت.

کشف تفلون

بر خلاف سایر محصولات پلیمری کاملا تصادفی اتفاق افتاد. داستان کشف تفلون در آزمایشگاهی در نیوجرسی آغاز شد. در آوریل 1938، روی جی. شیمیدانی به نام پلانکت در حال تحقیق در مورد گازهای مبرد بود. در آن روزها ناگهان اتفاقی برای تیم تحقیقاتی افتاد و روند آزمایش در نیمه راه متوقف شد. روز بعد، وقتی پلانکت و همکارانش به اتاقی رفتند که فکر می کردند پر از گاز است، متوجه شدند که نمونه گاز به خودی خود به یک ماده پلیمری سفید تبدیل شده است.این مورد سرآغاز ایده ای بود که در نهایت منجر به تولید و توزیع ظروف تفلون شد.

پلانکت همیشه تاکید می کرد که ذهن او از طریق آموزش و تحقیق به نوآوری و اختراع تمایل دارد. او پسر یک کشاورز فقیر در اوهایو آمریکا بود که با تلاش فراوان و استعداد طبیعی وارد کالج منچستر، ایندیانا شد. هم اتاقی معروف پلانکت، پل فلوری بود که در سال 1974 جایزه نوبل شیمی را به خاطر سهم ارزشمندش در توسعه و ترویج پلیمرها دریافت کرد. پلانکت مانند هم اتاقی خود برای دکترا به دانشگاه ایالتی اوهایو رفت و بعداً هر دو در دوپون استخدام شدند. اینجا بود که مسیرهای دو دوست قدیمی از هم جدا شد. مسیری که در نهایت به یک جایزه نوبل دیگر و اختراع تفلون منجر شد. برخلاف فلوری، پلانکت تمام دوران حرفه ای خود را در دوپونت گذراند.

اولین مسئولیت پلانکت در DuPont تحقیق در مورد "کلروفلوئوروکربن" به عنوان یک پیشرفت قابل توجه در مقایسه با دی اکسید گوگرد و آمونیاک به عنوان گازهای مبرد بود. گازهای قبلی اغلب افراد مختلف را مسموم می کرد، چه کسانی که در صنایع غذایی کار می کنند و چه مصرف کنندگان این تاسیسات و گازهای جدید توانایی حل این مشکل را دارند. پلانکت حدود 100 پوند تترافلوئورواتیلن یا گاز TFE تولید کرد و آن را در سیلندرهای کوچک روی یخ خشک قبل از کلر زنی ذخیره کرد. روز بعد وقتی او و شریکش سیلندر گاز را آماده کردند، گازی بیرون نیومد.

شاید بتوان بهترین گزارش از کشف و اختراع ظروف تفلون را در سخنان و نوشته های مخترع آن یافت. پلانکت این را بازگو می کند: «در صبح روز 6 آوریل 1938، دستیار من، جک ریبات، یکی از سیلندرهای TFE را که روز قبل استفاده کرده بودیم انتخاب کرد و آن را برای کار آماده کرد. هیچ اتفاقی نیفتاد جک با من تماس گرفت و پرسید که آیا ما دیروز از تمام TFE استفاده کرده ایم. گفتم من اینطور فکر نمی کنم. وزن سیلندر نشان می داد که محتویات آن هنوز سالم و خالی است.

پلانکت کشف کرد که این ماده از نظر حرارتی و شیمیایی بی اثر است و اصطکاک سطحی بسیار کمی دارد. تحقیقات بیشتر نشان داده است که این پلیمر سفید به نام «پلی تترا فلوئورواتیلن» یا «PTFE» یک روان کننده موثر با نقطه ذوب بسیار بالا است. بی اثر بودن تقریباً تمام مواد شیمیایی و لغزش زیاد "PTFE" آن را به یکی از مهم ترین و همه کاره ترین مواد اختراع شده تبدیل کرده است که می تواند نقش کلیدی ایفا کند.